Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΩΡΕΙΣ
ΤΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΓΕΛΟΥΝΕ
ΧΑΡΑ ΝΑΙ ΝΑ ΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ.

ΚΙ Η ΕΥΤΙΧΙΑ ΤΙ ΘΑΡΕΙΣ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ
ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ
ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ.

ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΑ ΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ
ΜΑ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΔΙΚΙΑ
ΣΑΝ ΤΗΝ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑ
ΣΩΡΟΥΣ ΣΩΡΟΥΣ ΤΑ ΦΥΚΙΑ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ψαχνω τα λογια να σου πω
για τα αισθηματα μου
μα λογια δεν χρειαζοντε
τα λεει η ματια μου

Παλεύω να 'βγεις απ' το νου, μα δε τα καταφέρνω,
στο κάθε κτύπο τσι καρδιάς, οπίσω σε γιαγέρνω.

Οσο κι αν ζούμε χωριστά
δε σ εχω αφήσει μόνη
με τη δική σου αναμνηση
βραδιάζει ξημερώνει.

Χίλια κομμάθια έκανα
καρδιά, ψυχή και σώμα
φοβάμαι πως παρ' όλα αυτά
θα σ' αγαπώ ακόμα.

Την μέρα που σε γνώρισα
ποτέ δεν θα ξεχάσω
γιατί μου έδωσες εσύ
φτερά για να πετάξω.

Οι λέξεις κι αν με πίκραναν
κι η καρδιά πονάει
η σκέψη μου αδάμαστη
όλο σε σένα πάει.

mprizatos είπε...

ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ?